Wildlife, hostel virgin en pearl farm

Als ervaren scooterrijders vertrokken gingen we om 9u de baan op. Dit ging zonder problemen... voor het grootste deel. Er was één baan waar het opeens super druk was. Scooters, auto's en vrachtwagens. Het is duidelijk dat Lombok aan het herstellen in van de aardbeving, want veel wagens waren volgeladen met bouwmateriaal.  Ondanks de drukte was dat niet het gevaarlijkste, tot tweemaal toe had ik bijna een ongeluk. En nee, ik was niet in fout. Een scooter met 2 tienermeisjes racete mij. De eerste keer haalde ze me in en remde ze vlak voor mij. De tweede keer, haalden ze me in en duwde ze me quasie de weg af doordat ze mijn bocht afsneden. Het meisje achterop, keek om en lachte telkens luid. Ik was maar al te blij wanneer ze van de weg afgingen en zich aansloten bij hun wandelende vriendinnen.

Na 1u40 kwamen we aan op onze bestemming: Lombok Wildlife Park. We kochten een ticket voor het volledige pakket (IRp 510.000 = €33). Hiervoor krijgen we een voedselmandje, een olifantenbad, ontmoeting met oerangoetang, high tea, een souvenier en 10% op alles uit de souvenirwinkel (inclusief foto's).

Wanneer het gaat over een 'meeting' met dieren ben ik nogal terughoudend. Ik wil de dieren graag van dichtbij zien, maar ik ben me er ook bewust van dat men in dit land alles doet om de klanten tevreden te stellen. Het geluk van de klant staat hier boven het welbevinden van de dieren. Ik wil het welbevinden van deze dieren niet schaden. Daarom dat ik tijdens het bezoek aan dit park aandacht had voor de manier waarop ze de dieren behandelen.

Wanneer we binnenkwamen ruilde we onze voucher in voor een voedselmandje (fruit, groenten, noten). Ze wilden dat we gingen rondwandelen, maar ik was gefocust en wist dat over 15min tijd was voor de olifanten. We skipte de vogels en vroegen of we naar de olifanten mochten.

Om 10u hadden we een 'meeting' met de olifanten. Er stonden 3 olifanten op ons te wachten. Twee hadden een trainer op de schouders. De derde stond los. We konden alle olifanten eten geven, maar mochten slechts dicht bij eentje komen: Melasti. Melasti was prachtig. Haar huid was net zo ruw als ik verwacht had, maar hariger dan ik origineel dacht. Je hield het fruit in je hand en dan bewoog de respectievelijke olifant zijn/ haar slurf naar de bepaalde hoogte.
De benadering tot de olifanten vond ik best goed geregeld. Iets wat ik niet fijn vond was dat ze de olifanten lieten poseren. Wanneer je een foto met de olifanten nam, gaven de andere twee trainers hun olifant eten. Op deze manier tilden ze hun slurf tot boven hun hoofd. Dat ziet er goed uit en de olifant lijkt te lachen.
Na deze voeder en fotosessie kregen we de kans om ons om te kleden. De jongens hadden twee outfits meegenomen, ik niet. Oops. Melasti werd naar het water geleid, en zette zichzelf neer in het water. De sproeier boven haar ging aan. Wij kregen een emmertje en een borstel om haar te wassen. Soms wapperde ze met haar oren "She is happy". Hoe weten we zeer dat ze blij is, misschien wil ze ons gewoon weg hebben (net als vliegen). 
Opnieuw kregen we eten om aan Melasti te geven. Niet om haar te voederen, maar om een mooie foto te krijgen. Ook merkte ik dat Melasti in het water moest blijven zitten tot de reeks toeristen voorbij was. Wanneer ze opstond kreeg ze een signaal (porren tussen de ribben), zodat ze weer zou gaan zitten/liggen. Hier was ik minder fan van.
Terwijl de jongens zich gingen omkleden raakte ik aan de praat met Siera, een vrouw uit Amerika. We hadden een praatje over de behandeling van de olifanten. Ze reisde alleen, en ik nodigde haar uit om zich bij ons te voegen. Zij ging in het water terwijl de de jongens terugkwamen.

Na de olifanten kregen we de kans om rond te lopen. We zagen verschillende dieren: vogels, baby oerang-oetans, gibbons.

De baby oerang-oetans worden opgevoed door een vrouw.
Op de vraag 'Waarom worden ze niet opgevoed door hun ouders?' antwoordde ze dat de ouders niet weten hoe ze voor hun baby moeten zorgen. Dit toont aan dat het geen conservatieprogramma is, waar het de bedoeling is om de dieren weer vrij te laten (wat verschillende dierentuinen doen). Het is een systeem waar ze voortplanten en in gevangenschap opgroeien en geen natuurlijke vaardigheden aangeleerd krijgen.

Vervolgens kwamen we bij enkele reptielen. We kregen de kans om een 'diamont pyton' vast te houden. Deze was pracht. Ze was heel zwaar. Wanneer ze om mijn nek krulde werd ik wat ongemakkelijk, gelukkig werd ik snel bevrijd. Naast de slang lagen twee leguanen te zonnen: een gif groene (vrouwtje) en een oranjebruine (mannetje). Ook deze konden we vasthouden.
Het mannetje klom meteen naar de schouder "He really likes shoulders". Ook hier 'Hoe weten we dat hij van schouders houd, misschien vind hij het niet leuk om steeds gepakt te worden, en heeft hij controle op de schouders'.

Om 11u was het tijd voor onze ontmoeting met een volwassen oerang-oetan.
Ik had de kans om de andere meetings met oerang-oetan te observeren. En al heel snel werd het me duidelijk dat ik dit niet fijn vond. De oerang-oetan werd in poses geplaatst, en kreeg bananen als ze deze lang genoeg aanhoudde. Lukas wilde een foto waarbij hij de oerang-oetang rechtstond en zijn hand vast hield. Hier moest ik niet van weten. Ik steun dit niet. Deze dierentuin, stimuleet onnatuurlijk gedrag puur voor entertainment van toeristen. 
Wanneer het mijn beurt was maakte ik meteen duidelijk dat ik geen poses wilde. Ik wilde gewoon bij haar zitten en een moment delen. 
Ondanks dat ik geen poses wilde, stel ik me als nog vragen bij het gedrag dat ze vertoonde. Ik zag dat ze iedereen slippers uitdeed en weggooide. Ook bij mij ging ze meteen naar mijn voeten, maar ik had geen slipper. De oerang-oetan leek geïnteresseerd in het losmaken van de veters en het gewicht van mijn schoen. Ik vraag me af in hoeverre dat ze dit aangeleerd krijgt, want het einde van onze 'ontmoeting' kreeg ze bananen toegegooid.

Daarna was het tijd om onze wandeling door  het park af te ronden. We zagen de laatste dieren (nijlpaarden, beren en vogels), en gaven hen de laatste beetjes voedsel tot ons mandjes leeg waren. 

Tijdens de high tea kregen we ons souvenir: een zakje bedrukt met een oerang-oetan. Ideaal want het is niet te groot of te klein. Iets later merkte ik op dat Sierra naast ons zat. Ik nodigde haar uit om bij ons te zitten. We bestelde ijsjes, een brouwnie en oreo cheese cake. We spraken over de gezondheidszorg, onderwijs, gelijke kansen en zoveel meer. Het was heel boeiend om te horen hoe dit alles verliep op de drie continenten: Noord Amerika, Australië en Europa. We stelde vragen en zochten samen naar antwoorden. Voor we het wisten was het 4 uur later en 15u. Sierra betaalde onze zoetigheden en sloot zich bij ons aan voor de terugweg.

Ik wilde heel graag stoppen bij Aurora pearl farm, en de rest ging met me mee. Aurora is de enige actieve parelkwekerij van Lombok. Jammer genoeg waren we te laat voor de tour, maar de verkoopster had een video voor ons. Ze liet ons de video zien en legde alles stap voor stap uit. We kregen het hele proces te zien van 'breading' tot 'pearl harvesting'. Zo leerde ik dat

• Oesters zowel sperma als eitjes produceren, maar dat niet op hetzelfde moment doen: ofwel eitjes, ofwel sperma.
• Oesters onder stress geplaatst worden (heel warm water - droogte - heel koud water - droogte). Op die manier denken ze dat ze gaan sterven, en dat ze zich moeten voortplanten. Wanneer ze dan in water geplaatst worden zie je dat de eitjes en spermacellen in het water losgelaten worden.
• In de kwekerij laten ze een oester voor 2 jaar groeien, voor men de chirurgische procedure voor de parel uitvoert.
• Een parel eigenlijk een beschermmechanisme is van de oester. Het heeft iets gegeten wat pijn veroorzaakt. Doordat dit specifieke voorwerp niet kan uitgespuwd worden, moet het zichzelf beschermen. Dit gebeurt door een laagje rond het voorwerp te maken wat uiteindelijk een parel wordt.
• In de parelkwekerijen plaatst men een parel van parelmoer in de oester. Dit Plaatsen ze op een specifieke plek waar de oester het niet kan uitspuwen. Doordat de oester kan dit niet uitspuwen, zal laagjes op de kraal plaatsen waardoor een parel gecreëerd word.
• Voor een grote parel zijn er twee opties. Als eerste kan men een grotere kraal plaatsen. Ten tweede kan men de parel langer laten zitten. Men kiest voornamelijk voor de eerste optie. Ondanks dat de tweede procedure meer geld oplevert, is het ook een groter risico: men verliest de parel als de oester sterft. 
• Goede parelhandelaars geven een certificaat bij hun parel. Indien er geen certificaat aanwezig is, voegt met een röntgenfoto toe, op deze manier weet je of het een 'wilde' of gekweekte parel is en hoe dik de parel is.
• Zwarte parels komen uit een zwart gelipte oester. Witte parels variëren van wit tot goud en komen uit de licht gelipte oesters.
• De verschillende criteria waarop men de prijs van een parel baseert (5S's: shine, surface, shade, shape en size).

Lukas kocht een parel voor zijn mama. Later ging ik door juweeltjes, maar vond mijn zin niet. Ik besloot mijn eigen parel te kopen zodat ik er thuis een kettinkje van kan laten maken, volledig mijn eigen stijl. Ik wilde een imperfecte zilveren parel. Het was moeilijk om eentje te kiezen uit het bakje. Uiteindelijk koos ik voor de parel die origineel 'mijn naam riep'. Mijn parel heeft een kleur 'Mix C1' (kleur zilver), en is 8mm.

Daarna reden we door naar Tipsea Turte Lombok, waar we Sierra haar eerste hostelervaring gaven. We toonde haar het onthaal, de douches, onze bedden en het dakterras. Ze was verbaads "This is actually really nice. I don't get why people say 'Don't go to hostels!'."I need to try this. If I meet one person who is just half as amazing as you three, I will heave a great time!"

Ten slotte reden we door naar Amarsvati. Dit is een plek dat Raye aanraadde. Daar zagen we de zonsondergang vanuit het zwembad met een cocktail in de hand, terwijl mijn gopro een timelaps maakte. Dit hotel was best interessant. Het was nog in aanbouw: de helft van het menu was niet in stock, de toiletdeuren hadden geen slot, ze hadden begeleiding nodig voor het mengen van vodka met ananassap en de bestelling moest 3x doorgegeven worden voor we ons avondeten succesvol ontvingen. Verder geen klachten want dit zwembad met view was zalig. En stiekeme Sierra betaalde onze avond, voor we de kans hadden om onze portemonnee te pakken. "Just because I have the money and I like you guys. You made my dat and I want to thank you for it." Als we samen gaan reizen, kan ze dit niet blijven doen. 

De terugweg naar naar de hostel was fris en donker. Ik ging samen met de boys naar het dakterras, samen berijden we de volgend dag voor: watervallen. Mijn ogen vielen al snel toe. Opnieuw was ik de eerste om naar bed te gaan.

Drukke dag.

Groetjes uit Lombok.

Anne