Ik wil gewoon naar huis

Hier zit ik dan, op de luchthaven van Bali (DSP), en ik wil gewoon naar huis. *pinkt traan weg*

De afgelopen week heb ik me verscheurd gevoeld. Eenerzijds is mijn terugkeer naar Brussel nu zo dichtbij dat ik het gewoon achter de rug wil hebben. Ik wil naar huis, mijn familie en vrienden zien en het volgende hoofdstuk in mijn leven starten. Anderzijds wil ik mijn verworven vrijheid niet opgeven. Dag per dag leven is heerlijk. Niets moet, alles kan. Ik heb zoveel delen van de wereld ontdekt...en ik wil overal heen. Daarnaast heerst er een gevoel van onrust en onzekerheid. Ik ben ik bang voor mijn komende zoektocht naar een job. Ik weet niet wat ik wil (nee,11 maanden reizen heeft geen antwoord gebracht). 

Ik wil dit gevoel vasthouden en lostlaten: naar een hoofdstuk verlangen, maar bang om het huidige af te ronden. 

Eigenlijk moet ik dit gevoel appreciëren en er van genieten. Ik heb namelijk de kans gekregen om 11 maanden aan de andere kant van de wereld te leven. Dit verscheurde gevoel is mooi. Het toont aan dat ik van mijn tijd genoten heb. Het toont aan dan ik klaar ben om naar huis te gaan. En het toont aan dat mijn quarter life crisis nog niet over is.

Ik heb nooit heimwee gehad, maar ik ben klaar om terug te keren. 

Tot snel allemaal!

XOXO 

Anne