Dag 7: Gibb River Road naar Mt Barnett

Weer een victory: zowel Andy als Noni zongen 'pink fluffy unicorns' in de bus. "Who is gonna kill her first?"

Cupcake spreekt al een hele week over zijn kleine geadopteerde puppydog Eevee, dat bij een ander gezin woont. Vandaag was de dag dat we haar eindelijk konden zien. Na 2u30 rijden stopten we bij Ellembry Station, een kleine oase in het droge landschap. Het station welbekende stop langs de Gibb River Road. Dit komt door hun beroemde scones. Slechts 3 personen mogen de scones maken en vorig jaar verkochten ze 17 000 stuks.
Het station wordt gerund door een klein gezin (man, vrouw, zoontje van 1j en een baby in de buik). De vrouw, Larissa, gaf ons een idee van het leven op een klein (60km×60km) station: boodschappen, medische problemen, school, zwangerschap, regenseizoen, tourisme als grootste bron van inkomsten, runderen als extra inkomsten,... Respect. Niet veel mensen kunnen zo verweg van alles wonen. 3u rijden voor boodschappen, 2u30 voor de eerste buren. Ze moeten getraind zijn in alles: vuurbestrijding, eerste hulp, elektricien, mechanieker, loodgieter,... Dit houdt alles wel interessant natuurlijk. Een leven vol leren.

Daarna zetten we onze tocht verder naar Mt Barnett Station. Onderweg zagen we een vrij grote rookpluim. Dit kan vanalles zijn. Vijf minuten voor het roadhuis zagen we de oorzaak. Er was een vrij grote brand gaande. Geen klassieke bosbrand zoals je je die wel eens inbeeld, maar een grote zwarte vlakte waar de droge grassen en dode stukken hout werden 'opgeruimd'. Wanneer we de kampplaats wilden oprijden, bleek deze gesloten te zijn. Om veiligheidsredenen was de weg naar de kampeerplaats gesloten. Omdat we geen idee hadden hoelang het zou duren voor de weg weer openging, besloten we om nog eens te kamperen in de bush.

Dit was een goede keuze. Cupcake bracht ons naar een plek wat eigenlijk een extra activiteit zou zijn. We kampeerden op een prachtige locatie: naast een rivier, tussen hoge bomen met rondlopend cattle. Zonder wc's of douches. Geen probleem voor mij, want de ene keer dat er enkel een wc was, gebruikte ik die toch niet. We hadden de plek helemaal voor ons alleen.

Wanneer iedereen geïnstalleerd was, haalde Andrea sheet masks boven. Het leek ons grappig om even een spa-girl-momentje te hebben.
Enkele dagen vertelde Andy dat hij eens een volledige vrouwengroep had. In een servicestation kochten ze allemaal er sheetmask. Tijdens een busrit haddzn ze het allemaal op. Hij vond het verschrikkelijk.
Dus toen Andy ons zag met onze maskers, schudde hij zijk hoofd. Heerlijk het is mijn persoonlijke missie om hem te plagen en irriteren.... dat is de schuld van Aernout en Ellen, want ze zijn hier niet!

Als avondmaal stond er lamb roast op de planning. Deze werd gemaakt met een camp oven, ook benkend als een 'Dutch oven'. Samen met Cupcake maakte ik een prachtige saus (vocht van vlees, boter, water, rozemarijn, knoflook, roast veggies poeder, citroensap). Die saus was drinkbaar, zo lekker! Ik had wel teveel saus op mijn bord gedaan, want ik proefde mijn groentjes amper. Oops.

Ten slotte was het tijd om te gaan slapen. Wat een wilde avond, om 20u30 gingen mijn oogjes toe.

Anne