Dag 7: Coral Bay

Vandaag is de dag voor Mantarays. 

Ik stond op om 7u, verzamelde al mijn spullen en ontbeet. Om 8u gingen Isabelle en ik naar het verzamelpunt in de duikshop. Daar schreef ik me in voor snorkelen en Isabelle voor duiken. We kregen onze wetsuits en flippers, en wachtten buiten aan de busjes. Isabelle is niet bepaald een vriendin van mij, dus ik begon al snel een praatje met enkele andere mensen.

Zodra iedereen klaar was vertrokken de twee busjes naar de bootramp. Naast de mooie en ruime boot van gisteren was deze een beetje klein en ongezellig. Ik stapte als eerste op de boot en koos zeer tactisch een plekje bij de beperkte beschutting. Eenmaal op het water gierde de wind door de boot. Al varend werden de afspraken ivm het het zwemmen met de mantasrays. Hierbij moet je een minimumafstand van 2m houden. Hierbij mag je niet verder dan de punt van de vin. We mogen mee zwemmen, maar niet niet duiken. Net als bij de walvishaai is de buik het meest gevoelige deel. Om 9u30 zou het spottervliegtuig de lucht in gaan ("Nice and early"), tot dan hadden we even tijd voor onszelf voor we naar de zandbaai varen voor de ochtendsnorkel

Na deze informatie was het tijd voor de duikers om hun materiaal klaar te maken. Er was zoveel wind dat ze een van de openingen langs de beschutting afsloten. Ik ging naar de voorkant van de boot, er waren iets te veel mensen op een kleine oppervlakte. Het was koud, waaide hard en de golven waren hoog.

Terwijl het team 'morning tea' verzorgde kregen we de boodschap dat we zouden terugkeren naar de kust.  We waren de enige boot die het water op ging. We wisten dat er 's ochtends veel wind zou zijn, maar hoopte dat dit zou beteren. De boot had net een nieuwe update gekregen. Het werd niet beter, het zou alleen maar slechter worden.  Onze veiligheid het allerbelangrijkste, en er worden geen risico's. Terwijl de taf extra genoot van de unieke gebeurtenis van 'cream cookies', keerden we terug naar land. We kregen al ons geld terug, of de kans op een herboeking van de duik.

Persoonlijk vond ik het niet erg dat de uitstap werd afgelast. Ik kan namelijk duiken met manta's in Indonesië (waar ik nu een punt van ga maken). En ik had ook wel nood aan wat alleen momenten. Terug in de hostel besloot ik een dutje te doen, ik was zo moe. Daarna besloot ik wat series te kijken en go pro beelden up te loaden. Ik werd verschillende keren gevraagd om met andere mee te gaan naar het strand. Ik besloot ze allemaal af te wijzen. Na al deze tijd reizen en dicht bij andere te zijn, heb ik even tijd nodig voor mezelf.

Heerlijk, zo momentjes voor mezelf.

Liefs,

AB