Wilsons Promotory National Parc

- - Mijn beste trip tot nu toe! - - 

Henry en Julius vertrekken woensdag naar Sidney. Daar gaan ze werken in een waterpark met opblaasbare glijbanen. Voor hen vertrek wilden ze nog naar Wilsons Promotory National Parc. Dus ze besloten ene auto te huren, Er waren nog drie plaatsen vrij. Wat een geluk dat ik nog geen fulltime jobje heb. Ik polste eens bij Leonie, en ook zij kwam graag mee. Zo gebeurde het dat Henry (Engeland), Julius (Duitsland), Rose (Israël), Leonie en ik naar Wilsons Promotory gingen. Om 6u46 spraken we af voor de hostel en wandelden we naar de autoverhuur. Eenmaal daar besloten we om de extra verzekering te nemen. Dit bracht de huurprijs van $6 naar $16/persoon. Dit leek ons de beste keuze omdat we het niet gewend zijn om aan de linkerkant van de weg te rijden. En dan heb je nog eens de kans om een kangoeroe aan te rijden. Nee bedankt. De huurwagen stond op Julius' naam, dus hij reed. Met mijn rijbewijs was ik copiloot. Mijn taken: letten dat we op het juiste baanvak rijden, nemen van correcte bochten en de weg wijzen. Wat was ik blij met die taak, want hier door kon ik vooraan in de wagen zitten in plaats van gepropt op de achterbank te zitten.

Na 3u rijden, bereikten we het park. WOHOOW! Het park was zeer overzichtelijk. Er is namelijk 1 asfaltweg doorheen het park. Aan de zijkant van deze weg staan borden. Deze borden geven aan wat er is: parking, picknickplek strand, wandeling, punt met uitzicht.

Omdat de meiden naar de wc moesten stopte we bij een van de eerste plekjes waar een 'toilet' aanwezig was. Op die plek was een uitkijkpunt aanwezig. Op het strand, Wisky beach, lagen enkele grote rotsen die ik graag van dichterbij wilde bekijken. Van ver leken ze groot, maar ze bleken enorm! Super cool!

Na wat rond te spelen op de rotsen gingen we verder. Henry had op instagram een foto gevonden uit het park, en wilde deze plek bezoeken. Zo gingen we op weg naar Mount Oberon. Het leek me een goed idee om te eten voor we aan de hike begonnen. Julius en ik hadden de dag voordien wraps voorbereid: gehakt met tomatensaus en rauwe groentjes.

Na het eten was het zo ver: de klim van Mount Oberon, 3,5km. Dit is 1u omhoog en 1uur naar beneden. We begonnen met z'n vijven. 

Echter, na een 18-tal minuten kreeg Henry last van hoogtevrees. Hij besloot terug te keren. Best jammer, want hij had dit voorgesteld. "Ik wist niet dat het zo hoog zou zijn!"  Leonie en ik vonden het een beetje vreemd, want op dat moment zaten we nog midden tussen de bomen, je merkte niets van de hoogte. It's all a mental game... Terwijl Henry terugkeerde, zette de rest van de groep verder. We deden er uiteindelijk 52 minuten over om boven te raken.

Totally worth it! Het uitzicht is prachtig!!!
Het spreekt voor zicht dat we enkele foto's maakten!

Vreemd genoeg deden we er 50 min over om naar beneden te wandelen. Waren we dan zo snel tijdens de beklimming? Nu ja, misschien is dat wel te verklaren door de zere knie van Leonie.

De wandeling was zalig. Als je stil stond hoorde je enkel vogels. Je kon nog eens de echte stilte ervaren. Wat een luxe!

Eenmaal beneden was het 16u en brak de zon eindelijk door. We besloten nog wat andere delen van het park te ontdekken. Zo kwamen we nog enkele prachtige stranden tegen.

Eveneens besloten we een soort safariweg in te slaan. Dit was een lange zandweg, waar we verschillende kangoeroes en walibi's tegenkwamen.

Wanneer besloten om het park te verlaten, kwamen we nog enkele hikes tegen. Spijtig genoeg was hier geen tijd meer voor. Ik wil zo graag terug naar het park om te ontdekken wat de 'Fairy Cove' is (1u25 tot bestemming). Ik eis alvast een plek op voor de volgende uitstap vanuit de hostel!

om 22u10 was ik terug bij de hostel. Net op tijd voor de karaoke-avond in Joint bar. Daar geraakte ik echter niet, want ik zat vast in een discussie over artificiële intelligentie. Om 2u gaf ik het op en ging in naar bed.

Wat een topdag!!

Veel liefs,

AB