Road trip: GOR & Grampians - Dag 3

Dag 3 van de road trip, Kerstmis en de dag van de grote bezienswaardigheden. En om eerlijk te zijn, was het mijn minst favoriete dag van de trip.

Terwijl de jongens een duik namen in de zee ging in naar de bbq-hut. Met de hulp van een pot deed ik een kattenwasje en waste ik mijn haar. Dit was nodig. Na 2 dagen van zweten, zonnecrème en zeezout had mijn haar (en vooral mijn gevoel) nood aan shampoo. Ik ben niet zoals de jongens.... blij met dat 'natuurgevoel'. Het enige wat ik wilde was een douche om de dag. Deze kreeg ik niet, want we sliepen niet op kampeerplaatsen. Nu moet ik wel zeggen dat de prachtige locaties lichtjes wonnen van mijn luxeverlangen naar een douche. 

Na het ontbijt reden we van Johanna naar Port Campbell. Eerste stop de 12 Apostelen. Natuurlijk wist ik dat dit een belangrijke stop is langs de GOR, maar ik had niet verwacht dat het zo toeristisch was. Ik stelde me voor dat mensen stopte langs de kant van de weg en dat er een uitkijkpunt was. Maar nee. We kamen aan op een een grote parking, waar traffic controllers zeggen waar je heen moet. Lucas en ik hadden geluk we vonden een plekje in de tweede rij van de parking, maar Maarten en Ivo reden zeker nog 10 minuten rond voor ze plekje vonden. En dit plekje kam beschikbaar doordat de traffic controllers besloten om het tweede deel open te stellen. Vanaf het moment dat we de parking zagen wist ik dat dat dit minder leuk zou worden als gedacht. Dit omwille van één reden: toeristen....zo veel toeristen.

Naast de parking staat een gebouw: 12 Apostels - Visitor Center, met toiletten, een kleine winkel en koffiezaak. Hier moet je door voor je naar het pad kan dat je naar 12 Apostelen leid. Wat heb ik een hekel aan toeristen. Ze staan altijd in de weg, maken geen ruimte voor anderen, hebben geen oog voor vuilbakken of regels. Do it all for the gram.
Port Campbell heeft dit wel goed georganiseerd, zo proberen de grote massa aan toeristen maximaal te verdelen. Dit doen ze door twee grote fotoregio's op hoogte: 12 Apostels Photo Area en Castel Rock. Daarnaast kan je ook een wandeling maken van ongeveer 1,2km, naar de Gibson Steps. Dit is een strand waar je uitzicht hebt op 2 van de grote rotsformaties. De Apostelen zijn zeer impressionant, maar er was geen magie. Mensen stapte uit de auto/bus, namen hun reeks foto's en selfies en keerde terug naar hun wagen. 

Vervolgens zetten we de reis verder naar Loch Ard George. Hier was het al een pak rustiger. En daar zijn twee redenen voor. Als eerste stoppen de meesten bij de 12 Apostelen en keren dan terug. De tweede reden was dat hier meerdere dingen te bewonderen zijn. Verschillen de paden leiden de mensen naar Island Arch, The Razorback, Loch Ard George en Thunder Cave. Dit is zo mooi! Mostergele kliffen tegen het heldere donkerblauwe water. Bij elke rotsformatie stond een bord met geologische informatie. Eerlijk is eerlijk, hier had ik beperkte aandacht voor, ik kon enkel staren naar schade door wind en water erosie en de manier waarop de golven tegen de kliffen ramden. In Loch Ard Goeroge zelf was het weer drukker. Opnieuw te verklaren door de busladingen met toeristen die enkel naar deze plek komen. Hoe dan ook was het hier prachtig. Heerlijk om toeristen te bekijken en te zien hoe ze keer op keer verrast worden door de hoge golven, waar door ze kletsnat naar hun voertuig moesten keren. We spendeerde hier ongeveer een uur: chillen, toeristen bekijken, en pootjebaden/ zwemmen.

Stop 3: London Bridge.

Laatste stop van vandaag was Grotto. Dit was een schattige formatie waarvoor je enkele trappen moest afdalen. Het was een donkere plek, waar door een opening licht naar binnen kwam. Heel mooi. Nog beter: een beperkt aantal toeristen.

Na de Grotto besloten we richting de Grampians te rijden. Dit bekende park lag op 3u rijden van de huidige locatie. Door de rit nu te maken, konden we de volgende ochtend meteen het park verkennen in plaats van nog 3u te moeten reizen. Na de afgelopen 2 dagen, heb ik wel weer genoeg stranden gezien. Maar we waren moe en hongerig. Daarom besloten we een korte stop te maken in de Bay of Martyrs, om (eindelijk, 17u) onze lunch te eten. We vroegen aan een man (die net de visingewanden van zijn handen spoelde) om een groepsfoto te maken. Deze symboliseert onze trip: weg, zee en de wagens. 

Om 22u kwamen we aan  op onze kampeerplek in de Grampians. Op weg daarheen hadden we bijna 5 kangoeroes aangereden. Elke keer wanneer het gebeurde vertraagde de eerste wagen (Ivo en Maarten), en gaf hij een signaal door zijn 4 pinkers op te zetten. Eenmaal daar waren we uitgeput. We kookte snel ons avondmaal: wraps met kip. Tijdens het eten kwam er een walibi aan de tafel kijken of we niets lekker te bieden hadden. Daarna kropen we allemaal in bed. Alcoholconsumptie: 3/4 fles rode wijn, en 3/4e fles witte wijn. 

Ondanks dat deze dag minder zonnig was dan dan de eerder twee dagen, was ik nu toch wat verbrand. Mijn neus was wat rood, maar vooral mijn haarlijn deed pijn. Ik moet dringend een pet kopen. Deze nacht was het aan mij om mee in Ivo's rooftop tent te slapen. Wat had ik het koud! Zelfs dicht tegen Ivo kruipen hielp bijna niet. Hier ga ik zeker uit leren voor Tasmanië! 

Veel liefs,

Anne