Regen in Cloncurry

Ik weet niet goed of ik het nog 'regen' kan noemen, of dat het woord 'tsunamie' een betere benaming is. In de afgelopen 10 dagen is er meer regen gevallen, dan het jaarlijkse gemiddelde. Met en totaal van 510ml (gemeten in de tuin), wordt het jaarlijks gemiddelde van 305ml ruimschoots overschreden. Dit is een unieke ervaring, want dit was geen normaal "wet season".

De grote hoeveelheid water (zeker in de korte tijdsspanne) overbelaste het Flinders-rivierenstelsel. Zo erg dat 'Flinders river'  (naar de noordkust) wel 60km breed werd. Dit is zichtbaar op satellietbeelden!

Het werd snel duidelijk dat deze regio niet voorzien is op zoveel water:

• Water kwam ons huis binnen via 1 muur (we wisselde 22 handdoeken per beurt). Het grootste probleem was dat we deze moeilijk drooggreken (geen droger). We gebruikte de centrifuge van de wasmachine en hingen ze allemaal open onder de plafondventilatoren of in Poppy's maker met de verwarming op maximum.
• De  (nieuwe, ingegraven) septische tank in de tuin, kwam omhoog uit de grond. Het grondwater duwde het naar boven, waardoor 1 wc tijdelijk onbruikbaar was.
• De lagere school werd anderhalve dag gesloten, vanwege problemen met de septische put en de riolering. Om wille van de veiligheid en gezondheid van staf en kinderen sloot de school.
• Winkels met zééér weinig verse producten, omdat de 'road trains' niet door konden. Etenswaren moesten ingevlogen worden!
• ...
   

Laten we even eerlijk zijn: dit is best grappig. Maar wat volgt is dat helemaal niet, sterker nog: als je gevoelig bent aan grafische beelden is het misschien beter om niet verder lezen (of op zijn minst de foto's te negeren).

Het is dus allemaal zeer spectaculair, maar ook zeer tragisch. In deze omgeving zijn namelijk veel 'cattle stations'. Sommige hebben een oppervlakte dat 30% van België is (jawel, een mooie 1 200 000 ha). Boeren die er in geslaagd zijn om hun kuddes de afgelopen 7 jaar levend te houden (droogste periode in de geschiedenis van Australie), zien hun kudden verdwijn en slechts enkele dagen. Terwijl het water steeg, kregen de runderen het zwaar(der). Na 40 dagen boven 40 graden en de aanhoudende droogte, deden ze hun energie op aan het zich lostrekken uit de modder, onder prikkeldraad proberen kruipen, op droog land te raken... Voor vele verloren moeite. De koeien die de grote hoeveelheid water overleefde, werden ziek van de lage temperaturen (ze zeggen doodvriezen, al is dat duidelijk relatief met 20°C) en moesten neergeschoten worden vanuit helikopters). 

Hier een paar aantallen: een bedrijf verloor 30 000 runderen, een ander kleinere bedrijf verloor al het vee dat ze hadden... Het was enorm! Zo weet ik dat Ashley (een vee-onderhandelaar) pas na enkele dagen de moed vond om zijn klanten te bellen. 
Een koe wordt gemiddeld verkocht aan $500. Wetende dat sommige bedrijven 500 000 dieren verloren zijn, kan het verlies oplopen tot $300 miljoen. De bedrijven verliezen niet alleen veel vee, ze verliezen ook veel tijd. Van een bepaald ras (nee, ik weet de naam niet meer en jan het niet vinden) zijn er 5 miljoen koeien in Australië, hiervan leeft 50% in Queensland. Al deze koeien hebben een stamboom. Je kan je voorstellen hoeveel tijd er over gaat om een goeie kudden samen te stellen, op zoek naar het 'perfecte exemplaar'. Met het grote sterfte percentage, is al deze tijd verloren.

Ik weet nog goed hoe Vicki thuis kwam van werk, al wenend. Op de heenweg naar het werk rijdt ze door verschillende weilanden. Echter deze keer was het helemaal geen fijn zicht. Er stond een grote groep runderen in voor een 'grid'. De koeien wilden naar de hogere/ drogere grond, maar dat ging niet door de 'grid'. De koeien vooraan in de rijd lagen/ zaten op de grond (dood?), ze hadden geen energie meer, maar de groep bleef maar tegen ze duwen. Een paar andere koeien lagen beetje verder op op hun zij, ze probeerden onder de prikkeldraad te kruipen. Enkelen hadden zoveel energie verloren dat hun benen enkel nog spastisch bewogen... ook waren er een paar die niet meer bewogen. Terwijl Vicki het weiland inkeek zag ze verschillende dode koeien liggen. Het brak haar hart. (Zeer logisch lijkt mij). Cam wist te vertellen dat enkele van zijn collega's (op de terugweg naar huis) de prikkeldraad hadden doorknipt, op die manier hebben de koeien toch ergens om heen te gaan.

Man, wat ben ik blij dat ik die dingen niet heb gezien. Wel merk is een verandering van gemoedsrust in het stadje. Waar mensen eerst blij waren met de regen, lopen ze er nu somber bij. Meer dan logisch, iedereen is verbonden met iemand die in/met de vee-industrie handelt. 

Anne