The dark side of Alice Springs

Ik ben nu 6 dagen in Alice Springs. Het is een stadje dat voornamelijk leeft op toerisme. Het heeft veel leuke winkeltjes en het centrum ziet er mooi uit. Dit neemt niet weg dat Alice met verschillende problemen kampt. Deze zichtbare problemen hebben voornamelijk te maken met de Aboriginals. Het is interessant en schrijnend. Het overzicht is gebaseerd op mijn eigen observaties en gesprekken met verschillende locals (vb. backpackers, federale agent)
 

Voor we beginnen wil ik benadrukken dat ik niets tegen Aboriginals heb. Ik heb verschillende Aboriginals leren kennen in Cloncurry en zij zijn allemaal fantastisch. De Aboriginals in Alice Springs zijn echter van een hele andere categorie. Ik ben geen goede schrijver en voor mij is het makkelijker om in een 'wij VS zij' te schrijven. Dit is een schrijfstijl die ik niet goedkeur, al ben ik niet sterk genoeg om het op dit moment anders aan te pakken. Mijn excuses. 

Hier gaan we dan: the dark side of Alice Springs

1. Werkloze Aboriginals
   Algemene achtergrond: Australië betaalt nog steeds een schuld af tegeonver de Aboriginals. Dit uit zich in het gratis verkrijgen van veel goederen en diensten. Zo krijgen de Aboriginals (ik weet niet tot welk percentage dit gaat - volbloed, half, kwart,...) gratis onderwijs, gratis medische hulp en gratis onderdak/huizen. Wanneer ze werkloos zijn krijgen ze wekelijks een vast bedrag. Veel Australiërs zijn van mening dat Aboriginals niet gemotiveerd zijn om te werken. "Ze krijgen alles gratis, en ze appreciëren het niet eens. Ze onderhouden de huizen niet, want als het in slechte staat is, krijgen ze gewoon een nieuwe."
   
   In Cloncurry vertelde mijn vaste klanten over de werkloze Aboriginals. Ik hoorde verhalen over de Aboriginals die op de grasperken zitten, en heel de dag drinken: van 10am tot 6pm. Mijn sceptische brein geloofde hen niet. 'Die mannen overdrijven weer in hun verhalen'. Maar de eerste dag, slechts enkele uren na mijn aankomst in de stad, was het duidelijk dat ze niet overdreven. Kim (Duits meisje van de bus) en ik hadden een picknick op een grasperkje midden in het centrum. Wanneer we die plek kozen zaten er enkele Aboriginals. Niets bijzonder, maar in een halfuur tijd verdrievoudigde dit aantal. We waren als het waren omsingeld door groepjes Aboriginals. Je zou denken "Leuk. Gezellig." of "Hoe meer zielen hoe meer vreugd". Niets was minder waar. Deze groepjes sproken in een vreemde taal en keken om de haverklap naar ons. Ik voelde me er absoluut niet welkom. Zowel mannen als vrouwen gaven ons vreemde blikken. We kunnen het niet op seksualiteit steken. Wanneer we klaren waren met eten verlieten we onze plek. Meteen werd die ingekomen door een groep die enkele meter verder op recht stonden.
   
   En dat is wat ze doen. Ze zitten op de grasperken. Heel de dag. Sommige hebben enkele doeken met Aboriginal art voor zich liggen om te verkopen. Andere roken wat sigaretten of drinken een beetje. Ze zorgen niet bepaald voor overlast, maar toch geven ze me een onaangenaam gevoel. Je voelt je niet welkom, doordat ze je gewoon 'wegstaren'.
    
2. Misbruik van alcohol en drugs
   Verder zijn er hele strenge regels in verband met het kopen (en verkopen) van alcohol. Als je naar de bottelshop gaat om alcohol te kopen, scannen ze je ID-kaart. Je kan slechts een bepaalde hoeveelheid alcohol per dag kopen. Je ID-kaart wordt niet enkel gekoppeld aan de hoeveelheid alcohol die je koopt maar ook aan de barcodes op de flessen/ blikjes. Dus wanneer mensen opgepakt worden voor openbaar drinken, dan kunnen ze zien wie de drank gekocht heeft.  Als je je alcohol doorverkoopt aan andere kom je zelf in de problemen.
   
   In de straat kom je veel dronken Aboriginals tegen. In de avond zie je ze soms met elkaar vechten, niet anders dan andere steden. En dan heb je de Aboriginals die nuchter lijken, en je soms aanspreken. Zij zijn het echte probleem. Deze zijn namelijk de drugdealers. Veel Aboriginals hier zijn namelijk verslaafd aan ice (crystal methamphetamine). 
    
3. Criminaliteit en straatjongeren
   Alice Springs blijkt niet zo veilig te zijn. Wanneer je naar de verhouding burgers - agenten kijkt, heeft Alice het hoogste percentage. En als ik de verhalen hoor, is dit zeker nodig.
   1) Zo is het niet slim om je auto in de stad te laten staan. De kans dat er wordt ingebroken is zeer groot.
   2) Twee backpacker meisjes woonde in hun auto/van. Ze wisten dat de stad niet veilig was, dus besloten naast de snelweg te kamperen. In het midden van de nacht kwam er een groep Aboriginal mannen langs. Beide meisjes waren slachtoffers van groepsverkrachting.
   3) Een koppel sliep buiten de stad. Alles was op slot, behalve één raam dat op een kier stond voor verse lucht. Via deze kier werd er gas gespoten. Het volledige busje werd leeg gehaald.
   
   Je begrijpt dat ik normaal de hostel niet verlaat wanneer het donker is. Gisteren ging ik echter iets drinken. Joel stond erop om samen met mij naar de hostel te wandelen. En hij vertelde me al snel dat hij blij was dat hij dat gedaan had. Dit kwam door een gigantische groep kinderen en tieners. Ik zag er het kwaad niet van in maar later kwam ik te weten dat deze straat kinderen azen op onzekere voorbijgangers. Deze kinderen hangen op straat omdat hun ouders dronken of high thuis zitten. Zij hebben geen aandacht voor hun kinderen. Verder zijn andere kinderen slachtoffers van mishandeling (al dan niet door de alcohol) en pedofilie. Zij zijn liever niet thuis. Dan zijn er de kinderen die niet meer welkom zijn, en uitgestoten zijn door hun familie. 
   Kleine groepjes zijn meestal geen probleem, maar wanneer ze zoveel zijn komt het element van 'stoer doen' naar boven 'kijk wat ik durf'. De hostel heeft ook vaak problemen. Deze kinderen gooien met takken en stenen, ze klimmen over de hekken om de sigatrettenpeuken uit de asbakken te halen. De hostel heeft ondervonden dat wanneer de peuken nat zijn ze weer vertrekken. Dus nu is er water in alle asbakken, en komen ze niet meer op het terrein.
   
   Het jeugdcentrum helpt enkel wanneer het open is, zodra deze zijn deuren sluit gaan de kinderen de straat op.
   Gevangenis is evenmin een optie voor de volwassen criminelen.  Als eerste zijn de wetten 'soepeler' voor Aboriginals. En als ze dan toch veroordeeld worden en in de gevangenis belanden, moeten volgens de wet bij hun familie geplaatst worden. Op deze manier zijn ze veilig en worden ze beschermd van de andere mensen die 'Aboriginals' haten. 

Ik heb het gevoel dat het systeem de Aboriginals faalt. Als eerste stel ik me de vraag hoelang de huidige generaties hun schuld aan de originele bevolking moet afbetalen. Zijn zij verantwoordelijk voor de keuzes van de eerste Europeanen in Australië? Ten tweede vraag ik me af hoeveel energie de Australische regering hier in wil steken. Vinden ze het goed dat de Aboriginals zichzelf aan de bodem van de maatschappij houden? Willen ze niet da Aboriginals het goed doen en de kans krijgen om hoger op te klimmen (vb. eigen zaak, politiek,...)?

Ik ben me er bewust van dat dit slechts het oppervlak is van de situatie. Gedrag is slechts een resultaat van een heleboel andere factoren. We zien slechts het puntje van de ijsberg. En ik zou zo graag meer inzicht krijgen in het samenspel tussen cultuur(verschillen) en criminaliteit.

Stof om over na te denken...

Anne