Tijd voor zelfreflectie

"Onzeker" Dit woord vat praktisch heel mijn secundaire schoolperiode samen. Vele schooldagen werden getekend door dit gevoel. Je zou me een people-pleaser kunnen noemen, iemand die het altijd en voor iedereen goed wil doen, maar daar naar eigen zeggen onvoldoende in slaagde. En de leerkrachten die dit gevoel, al dan niet onwetend, voedde. Niet wetende of ik wel leuk, slim of knap genoeg was. Mezelf steeds weer vergelijken met de mensen rond mij. Mezelf steeds naar beneden trekkend.

Maar net dat gevoel heeft me gemaakt tot wie ik ben. Die onzekerheid uit mijn jeugd (kan ik dat al zeggen?), is mijn kracht. Misschien kan je hier moeilijk inkomen. Geen zorgen, ik leg de mooie kanten even uit.
Als eerste maakte onzekerheid me gevoelig voor andere mensen. Net omdat ik bescheiden ben over de eigenschappen en vaardigheden die ik bezit, spits ik mijn oren voor wat anderen te zeggen hebben. Het is de eigenschap die er voor zorgt dat ik niemand aan de kant laat staan, en oog heb voor de underdogs in de groep. Doordat ik niet oordeel slaag ik er in om vertrouwen op te wekken, zodat men zijn/haar hart bij mij kan luchten.
Ten tweede zorgt het ervoor dat ik open sta voor andere visies en meningen. Ondanks mijn eigen visie, zal ik onbevooroordeeld luisteren naar wat anderen te vertellen hebben. Dit wil niet zeggen dat ik me laat overhalen. Het toont aan dat ik de verschillende visies kritisch afweeg om zo tot een goede keuze te komen.
Als laatste zorgt het ervoor dat ik opensta voor verandering. Dit hangt nauw samen met het tweede. Ik kan mijn eigen idee en visie loslaten wanneer ik merk dat er iets anders beter gepast, leuker of efficiënter is. Nu ja, dit geldt niet voor mijn studiemethode.

Erasmus was het eerste moment dat ik meer op mezelf moest vertrouwen. De beginnende zelfstandigheid op kot is fijn, maar het is toch wel anders in het buitenland (zie: http://svenskanne.reislogger.nl/). En ik kan zeggen dat die periode enorm belangrijk is geweest. Ik leerde namelijk dat ik wel op eigen benen kon staan, dat ik wel slim genoeg was en dat mijn persoonlijkheid heerlijk aanstekelijk is.

Nu, ben ik trots op mezelf als persoon. Ik heb de onzekerheid overwonnen, en de positieve eigenschappen (zie eerder) behouden. Het valt op dat het onbekende me aantrekt, met name mensen met eigenschappen en achtergronden waar ik weinig tot niets van weet. Die ontdekkingsreis ga ik met open armen aan. En het is net die eigenschap die mijn ouders eng lijken te vinden. Ze zijn trots op wie ik geworden ben, maar bang me te verliezen aan de gevolgen van mijn Australisch avontuur. 

Lieve mama en papa, 
Jullie steunen me bij alles en zijn er altijd voor mij. Net als Erasmus wordt er ingezet op mijn persoonlijke groei. En ondanks het ongeruste gevoel, steunen jullie me opnieuw. Dus laat mij jullie even gerust stellen: ik kom naar huis.

Liefs,

Anne