Einde au pair

De laatste 2 a 2,5 weken heb ik een 'off gevoel'. Ik begin het moeilijk te krijgen met het werken en leven in dezelfde plaats, daardoor was ik zo veel mogelijk weg: fitness, pub, Blake,... Daarna kreeg ik van Vicki te horen dat ze we moesten praten. Ze vond dat ik meer voor het huis moest doen in mijn vrije tijd. Dit vond ik best vervelend, persoonlijk denk ik dat ik genoeg doe in het huis. Ik heb namelijk het gevoel dat ik de enige ben die poetst en speelgoed opruimt... heel, de, tijd.

Bon, Vicki en ik stelde samen een rooster op waar in mijn hulp buiten mijn vaste uren vastgelegd werd. Ik ben namelijk een actief persoon, en ik vul mijn dagen in als ik hier niets gepland heb. Maar als ik naar dit rooster kijk, lijkt er weinig tijd voor mezelf over te blijven.

Na Winton, hadden we nog een gesprek: over mijn plannen na Cloncurry. Ik vermelde dat ik liefst vanuit Cloncurry verder reis, en niet met de 2e wagen naar Sedona rijdt. Dus de volgende dag zette ze de Honda op de 'Cloncurry buy, sell, swap' facebookpagina. Er was veel interesse. Er is een man uit Mount Isa, die de auto wil. Hij hoefde hem zelfs niet in persoon te zien! Hij kon hem devolgende dag komen ophalen...maar deze wagen wordt nog volopgebruikt door Vicki (voor werk) en door mij (wanneer ik niet met de kids op stap ben). De man kon 2 weken wachten. Dus de auto, mijn vrijheid voor de langere trips die ik wilde doen was weg.

Later dat weekend, had ik opnieuw een gesprekje met Vicki. We hadden een lastige week achter de rug. Het werkte niet echt goed tussen ons, zelfs met het rooster. Zij gaf veel belang aan kleine details, waar ik het gewicht niet van inzag. Ze bedacht dat meer sporten haar goed zo doen. En zo haalde ze 2u van mijn werk op vrijdag weg om dat op maandag te plaatsen. Nieuwe uren: ma 2.15-4.00 en vr 9.00 - 11.30. Door dit te doen verloor ik niet enkel mijn tweede vrije dag (maandag), maar ook de gemeenschappelijke vrije dag met Sara, die we wilde gebruiken om onze lange weekends te doen.

Ik kreeg het gevoel dat alle voordelen die ik als au pair had verdwenen. Ik had namelijk besloten om langer te blijven door o.a. de auto en de langere tips (vb. Longhill National Park). Ik voel me zeer benadeeld. Daarbovenop komt het gevoel dat ik het beu ben. Ik ben niet meer gelukkig als au pair. Uit ervaring weet ik dat mijn mentaal gevoel een groot effect heeft op mijn (werk)prestaties. Ik maakte organisatorische foutjes. En het ergste was, dat het me weinig deed. Dit is een slecht teken. 
Deze week sprak ik met veel vrienden, en sliep ik slecht. Ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk wil stoppen. En daar had ik het moeilijk mee. I was committed. I agreed to stay 2 months longer, till the move. Vicki zou een week voor de verhuis stoppen. Is het de moeite om een au pair te zoeken voor 1,5 maand? Zou ze moeten stoppen met werk?... Ik woog af of het beter was dat ze me minder betaalde en dan ook minder van me zouden verwachten. Ik had zelfs met een barmeisje gebabbeld dat opzoek is naar ander werk, maar ze heeft geen rijdbewijs... en was dus geen optie om van job te wisselen. Zij die me kennen weten dat dit een moeilijke beslissing is. Ik denk altijd aan andere over mezelf. Maar wat is de reden dat ik naar AUS kwam? Mezelf, ik ben hier voor de ervaring en plezier. Het heeft geen zin om ongelukkig te zijn. Thuis zou ik doorbijten, maar hier... waarom zelfs?

Ik beheers verschillende gesprekstechnieken, maar dit is een moeilijk gesprek. Zeker als je zoiets delicaat moet bespreken ik een andere taal dan je moedertaal.

Nu zaterdagochtend, Met 2u slaap achter de rug (werk en crashen op een afterparty). Eenmaal thuis sprak ik Vicki aan "Kunnen we praten als je een momentje vrij bent?". 
Daar kom een nieuwe skill/vaardigheid: confronterende gesprekken.

Het ging veel beter dan verwacht. Vicki en ik merkte beiden dat het niet ging zoals het zou moeten. Al wenende vertelde haar dat ik me niet goed meer voel in de rol van au pair en dat ik me daardoor niet volledig kan geven, fouten maakte en me daar zeer bewust van was. Ik gaf toe dat ik meer variatie nodig heb in mijn dagelijkse doen. Ik gaf toe dat het me tot deze week geduurd heeft om te realiseren dat ik niet gelukkig was in de job, en dat het niet gewoon een slechte dag of week was. En dat ik hen niet wilde achterlaten zonder opties (lid worden au pair facbookgroep, rondvragen in de curry). 
Ik was zo opgelucht dat ze mijn beslissing begreep.

Momenteel is wordt er een nieuwe advertentie geplaatst. Vanaf nu heb ik minder uren (en minder loon) blijf tot ze iemand nieuw hebben. Leonie (NLmeisje in de PO), gaat wellicht over enkele weken weg. Ik aan de PO te vragen of ik daar kan werken wanneer ze weggaat. Dus hopelijk een maand barwerk met Isla en Sara, twee goede vriendinnen. Als ik geen job kan vinden, reis ik weer verder. 

Man ik ben blij dat dit besproken is!

Liefs,

Anne