Eerste shifts @ Leichhardt

Dus dit weekend had ik mijn eerste shifts in Leichhardt. Paige, die eerder deze week een shift had bij de PO (Post Office Hotel), werkte slechts 2u en kreeg helemaal geen uitleg. Ik heb ervaring achter de bar, en het aanbod alcohol is vééél kleiner dan bij Spice Market, maar ik verwacht wel dat ze me uitleggen waar ik alles kan vinden en hoe het computersysteem werkt. Verder had geen idee of het een trial is of een volwaardige shift.

Vrijdag
Laten we beginnen met een klein, maar vervelend, detail: mijn voet deed pijn. Donderdag ben ik met Mathilda en Winnie naar een speeltuin geweest. Daar hebben we onder andere op de wip gezeten, zij aan 1 kant en ik aan de andere. Aangezien die zo laag was zette ik mij door middel van het plooien en rechten van mijn voet. Dit deed ik voornamelijk met mijn rechter voet, want dat been is sterker. Die dag begon ik last te krijgen van die voet, voornamelijk mijn grote teen. Toen ik vrijdag opstond deed stappen héél veel pijn. Bij nadere inspectie bleek ik een rood/paarse plek te hebben boven mijn grote teen aan mijn rechter voet (door het spelen op de wip?). Ik compenseerde door meer op de zijkant van mijn voet te steunen. Heel de dag ging dat goed.

Mijn shift begon om 18u30. Ik startte in de lounge (= bistro-gedeelte), waar ik training kreeg van Kate. Ze legde me uit waar alles te vinden, de werking van het systeem en hoe een Australisch bier te tappen (= max. 0,5mm schuim). Die avond waren er 2 "parties" (10 en 15 personen). Deze groepen waren niet volledig, en verder kwamen er slechts 4 extra klanten. Het was dus zeer rustig. 
Van al dat stilstaan deed mijn voet steeds meer pijn. 

Rond 21u30 werd ik doorgestuurd naar de pub. Daar was Lindsay, zij toonde me snel hoe de bar werkte als ook de pokies. 
Ze gaf me ook een tip "Don't make eye contact with men on Friday an Saturday nights. They will want to know stuff about you and flirt with you."
Haha! Hoe grappig. Als je je daarmee moet bezighouden... Ik heb een andere visie. Die mannen, zijn net de mensen die goeie fooien geven. Lach het wat weg, en amuseer je. Jammer dat de fooien hier verdeeld worden (anders dan bij Spice Market).

Pokies zijn gokmachines, voornamelijk bekend uit casino's en cafés. Hersenloos op een knop duwen, terwijl je meer geld uit geeft dan je zou willen. Als iemand wint, print een machine een strookje uit. Daar moet zowel de winnaar en werknemer tekenen. Bij het uitbetalen van hun winst moet het geld duidelijk uitgeteld worden. Op die manier kan men bij een klacht via de camera's nagaan of het juiste bedrag werd uitbetaald. Nadien moet het winnende machine gereset worden met behulp van een sleuteltje. Wanneer je in de pub staat moet je dus heen en weer lopen tussen twee verschillende ruimtes: pub en pokies. 
Terwijl ik daar was kwam er een vraag in mij op: Heb ik hier geen RSG (Responsible Services of Gambling) voor nodig? Wanneer ik het de andere meisjes vroeg, bleek dat geen van hen een RSG heeft. Dit moet ik dringend eens navragen bij de eigenaars. Ik wil geen problemen.

Later op de avond werd het drukker. Heerlijk! Daar was ik dan, heen en weer lopend achter de bar, met een voet die steeds meer pijn deed. rond 12u begon het mensen op te vallen dat ik af en toe mankte. Dat manken werd steeds erger. Volgens mijn theorie straalt de pijn uit doordat mijn bot inwendig steeds tegen die rood/paarse plek duwt. Zij die mij kennen weten dat ik me niet zomaar laat doen (als ik iets graag doe). Ik werkte mijn shift probleemloos af, koos een knock-off drankje en pikte Paige op. Vrijdags is de bakkerij open om 2u, dan verkopen ze verse 'pies'. Ik was er nog nooit geweest, maar vandaag gingen Paige en ik er langs. Wanneer mijn beef steak pie op was, kon mijn tenen niet bewegen en ik kon amper opstaan. 

Bij het omkleden naar pyjama, kreeg ik steeds pijnscheuten. Mijn voet was volledig gezwollen. Niet goed. Sterker nog ik had pijnstillers nodig om de slaap te kunnen vatten.

Zaterdag
4u slaap later, stond ik op om met het gezin naar het café (koffiebar/ brunchzaakje) te gaan. Mijn voet was nog steeds gezwollen. Dus pijnstillers was de boodschap. Normaal zou ik zoiets niet doen, maar ik verkies het om comfortabel te werken. Na brunch en  boodschappen, kroop ik weer in bed. Op die manier had ik toch 7u slaap voor ik moest werken. Met 2 neurofens in mijn lichaam, en een ander paar schoenen dan gisteren, begon ik aan mijn shift in de lounge. Het was rustig, en al snel werd mij "trainer" naar huis gestuurd. Zo stond ik er alleen voor. I survived. Op naar de pub. 

Vandaag was er een rugbytournooi in Cloncurry, dus we verwachtte wel wat volk. En volk was er...het is de eerste keer dat ik de Leichhar-dt zo druk zag. Waar we origineel met 3 achter de bar stonden, stonden we opeens met 5 + security die ons ondersteunde. We werkte met 2 flessen vodka en rum van 1,5l (werden om de haverklap vervangen). Er moesten plastic bekers gehaald worden, omdat we te weinig glazen hadden. Dankzij mijn sociale persoonlijkheid, riepen iedereen die me kende mijn naam, met als gevolg dat iedereen dat deed. Ik vond het zalig! Heen en weer huppend, dansend meezingend met de muziek. Oh, wat hou ik van een hoog fysiek werktempo. 
"You are unstoppable!"
"Let me know when you are off, I want to party with you"

Wat was ik blij met die pijnstillers. Mijn avond was top. Beetje geld verdienen, nieuwe mensen leren kennen en plezier hebben. Ennnn.... geen kater zoals de anderen wanneer we Zondags aan de dam lagen.

Cheers!

Anne