Banale boodschappen

7 maart 2019 - Cloncurry, Australië

Oké. Klaar voor iets banaal? Maar dan ook echt heel banaal?!

Elke dinsdag, na het afzetten van Poppy en Matilda, doe ik boodschappen. Allemaal geen probleem op één aspect na: vlees. 

Ik kan alles makkelijk vinden: groeten, fruit, droge ingrediënten,.... maar dat vlees. Zucht. Er wordt niet echt een weekschema opgesteld met avondeten, we maken iets met wat er is. De keuze van het vlees ligt dus bij mij.

Echter, het vlees dat ze hier verkopen is anders dan bij ons. Het is me niet eerder op gevallen, dus ik kan niet zeggen of dit voor Australië in het algemeen geld of enkel voor Cloncurry/ outback. 
Waar wij verschillende soorten vis, rund, varken, en gevogelte hebben, is het hier eerder beperkt. Daar sta ik dan, voor het koel vak... en de meeste stukken vlees ken ik niet. 
Er is (rund)steak, veel steak. Rump steak, leg steak.... blablabla steak. Bon, ik ben niet comfortabel met steak. 
Er is veel lam, een derde van het vak met lam: steak, stukjes lam, koteletjes (denk ik), lamb shanck, ... Bon, ik ben niet comfortabel met lam.
Er is varken. Naast het feit dat ik niet graag varkensvlees eet, zijn de stukken onbekend voor mij.
Er zijn grote hompen vlees voor gebraad: pork, beef en whole chicken. Dit moet wel lukken, maar is veel werk. Denk maar aan 'Sunday roast'. Misschien maak ik dat wel eens voor mijn ouders als ik terug ben.

Resultaat: elke week kom ik thuis met gehakt (en iets anders). Dat herken ik, en is comfortabel. Eigenlijk zou ik er met Vicki en Cam over moeten hebben, maar dat heb ik nog  niet  gedaan. Ik vraag me af of ze er bij stil staan (vb. Weeral gehakt?! Kan ze niet eens iets anders meenemen?). 

Gelukkig eten we hier regelmatig vegetarisch, dat haalt er wat druk af. 

Veel liefs

Anne